۴-۳-۳ یا ۴-۳-۱-۲؟ مساله این است!

این ترکیب تیم ملی ایتالیا یه مدتیه دغدغه‌ی بزرگ من شده. لیپی توی جام جهانی قبل ۴-۲-۳-۱ بازی میکرد که خب کاملآ هم ابزارش رو داشت. توتی نفر وسط اون ترکیب سه تایی پشت مهاجم‌ها بود. الان دیگه توتی نیست و البته دونادونی از همون اولین بازیهای مقدماتی جام ملت‌ها تیم رو با ۴ تا مدافع٬ سه تا هافبک٬ و سه تا مهاجم که البته یکیشون (تونی) مهاجم نوک بود می‌چید. توی این ترکیب٬ تیم یه هافبک مهاجم میخواد واسه سمت راستِ اون مهاجم نوک و یکی واسه سمت چپ که کامورانزی و دی ناتاله اونجا بازی می‌کردن. ایتالیا اینجوری به ظاهر با اقتدار ولی به نظر من خیلی سخت به عنوان تیم اول اومد جام ملت‌ها.

توی فصلی که گذشت٬ الکس اگه نگیم بهترین بازیکن٬ ولی دست کم بهترین بازیکن <ایتالیایی> لیگ بود و با اینکه یه مهاجم دومه اما تو ترکیب ۴-۴-۲ یووه٬ تونست آقای گل لیگ شه در حالیکه بین پنج تا گلزن اول بعد از ترزگه٬ کمترین تعداد پنالتی رو زده بود. البته این منطقی نیست که بگیم ایتالیا باید با سیستمی بازی کنه که الکس توش کارایی داره اما هر چی که هست٬ الکس نمیتونه یه گوش چپ باشه. از اونطرفم پیرلو و گاتوزو به شدت افت کردن و برای همین توی سیستم ۴-۳-٬۳ چیزی به تیم اضافه نمی‌کنن. اگه در نظر بگیریم که پیرلو و گاتوزو کنار کاکا و پاتو نتونستن واسه میلان سهمیه‌ی جام باشگاه‌ها بگیرن٬ به این نتیجه می‌رسیم خیلی دور از ذهنه که بتونن کنار دی‌ناتاله و کامورانزی باعث صعود ایتالیا بشن.

من الآن شدیدا دنبال یه ترکیب خوب می‌گردم که اولآ به الکس توش حسابی احساس خونه‌ی خاله دست بده (!) و ثانیآ ایتالیا بتونه گل بزنه. کاغذهای چکنویس این چند روز درس خوندنم پر از این شکل‌هایی شده که مجید جلالی‌ هم می‌کشه فقط با این تفاوت که مال من دستیه. مثلآ این خوبه به نظرم:

                                             دروسی                پروتا

                                                           پیرلو

                                                         کاسانو

                                           دل‌پیرو                     تونی

خیلی رویاییه. بعد الکس که دیگه خسته شد (!)٬ عیبی نداره توتو به جاش بازی کنه و ضمنا آکوئیلانی هم میتونه به جای پیرلو بازی کنه. حالا اگه این یه کم واسه دونادونی درکش سخته٬ یه راه دیگه هم هست:

                        پروتا           دروسی                پیرلو                 کامورانزی

                                         الکس                   تونی

یعنی ۴-۴-۲‌یِ سر راست. اگه تیم خواست هجومی‌تر شه٬ توتو این بار میتونه به جای پروتا بیاد توی پست محبوبش بازی کنه. کاسانو هم میتونه <بعد> از خسته شدن الکس باهاش جا‌به‌جا شه. دیگه یه ۴-۴-۲ که بیشتر نیست. من می‌دونم دونادونی میتونه این یکی رو بفهمه چون انصافآ اگه نفهمه در حد قلعه‌نوعی و ناصر حجازی و علیفره. حتی غلام پیروانی هم بلده.

حالا اینها یه قسمت ماجراس فقط. در واقع ۴-۳-۳ یا ۴-۳-۱-۲ ؟ نصف مسئله این است. نصف دیگه‌اش اینه که زور رومانی به تیم دوم هلند نرسه که خیلی بعید می‌دونم. هنوز یادآوری اون بازی کثیف دانمارک و سوئد منو مشمئز (!) می‌کنه. داوری هم که مثل همیشه در حال مورد عنایت قرار دادن دهن ایتالیاست. من نمی‌دونم چرا این نصیر‌زاده انقدر به چاقی و اضافه وزن خسروی بدبخت گیر می‌داد. این داورهای اروپا ماشالله چیزی کم ندارن. از همین الان معلومه اگه ایتالیا حذف شه بازی فینال رو میدن به روزتی (که واقعا فتبارک الله احسن الخالقین). البته بوساکا هم هست که چون سوئیس میزبانه شاید اون فینال رو سوت بزنه. من که امیدوارم خودِ بوساکا باشه. برای بازی فینال... بین ایتالیا و آلمان!